Blog

Δημοσιεύτηκε στισ

Διάστρεμμα της ποδοκνημικής

Η λέξη «διάστρεμμα» είναι αρχαία ελληνική, προερχόμενη από το ρήμα «διαστρέφω» (διά + στρέφω = διαστρεβλώνω, παραμορφώνω). Στην νεοελληνική το «διάστρεμμα» αποκαλείται «στραμπούληγμα» ενώ στην καθομιλουμένη ο κόσμος αναφέρει ότι  απλά «μου γύρισε ο αστράγαλος».

 

Διάστρεμμα της ποδοκνημικής αρθρώσεως ονομάζεται η τραυματικά ρήξη (διατομή) διαφόρων συνδέσμων της άρθρωσης, αλλά χωρίς κάταγμα στα οστά. Ενίοτε όμως, ένα διάστρεμμα της ποδοκνημικής συνυπάρχει με κάταγμα οστού, οπότε πρόκειται για μικτή τραυματική βλάβη.

Ποιος είναι ο πιο σέξι γαλαζοαίματος για το 2020;

Τα τραυματικά διαστρέμματα της ποδοκνημικής είναι αρκετά συχνά και αποτελούν περίπου το 10% των τραυματισμών που αντιμετωπίζονται από ένα γιατρό. Οι συνδεσμικές κακώσεις στην ποδοκνημική είναι η συχνότερη αθλητική κάκωση αποτελώντας περίπου το 20% όλων των αθλητικών τραυματισμών ενώ σε μερικά αθλήματα ειδικά τα ομαδικά όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλεϊ και το χάντμπολ το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 50%.

Ανατομία

Η ποδοκνημική άρθρωση σχηματίζεται από την συμβολή 3 οστών, το περιφερικό άκρο της κνήμης και της περόνης και τον αστράγαλο. Τα 3 αυτά οστά συγκρατούνται μεταξύ τους με μια σειρά συνδέσμων, οι οποίοι προστατεύουν την άρθρωση από ανώμαλες κινήσεις και τραυματισμούς.

Οι σύνδεσμοι είναι ελαστικοί στην κατασκευή τους και εφόσον διαταθούν μέσα στα όρια της ελαστικότητας τους επανέρχονται στο φυσιολογικό τους μήκος. Όταν όμως βίαια διαταθούν πέρα από την αντοχή τους, τότε μπορεί να υποστούν διάταση, μερική ή και ολική ρήξη των ινών τους.

Επιδημιολογία

Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής αρθρώσεως είναι η συχνότερη στατιστικά τραυματική βλάβη του ανθρώπινου σώματος. Υπολογίζεται ότι το 100% των ανθρώπων κάποτε έχει ή θα υποστεί διάστρεμμα της ποδοκνημικής, και μάλιστα τουλάχιστον το 50% από αυτούς θα το υποστεί πολλές φορές και στα δύο πόδια. Στον ιατρό συνήθως απευθύνονται οι ασθενείς με δευτέρου ή τρίτου βαθμού διάστρεμμα και μάλιστα συνήθως με χρονική καθυστέρηση και αφού έχουν ήδη γίνει λανθασμένες ιατρικές ενέργειες.

Μηχανισμός κάκωσης

Τα  διαστρέμματα της ποδοκνημικής συμβαίνουν όταν το πόδι γυρίσει – περιστραφεί (έσω ή έξω) ή αναδιπλώσει πέρα από τα φυσιολογικά όρια της κίνησης και σε τέτοιο βαθμό που αναγκάζουν τους συνδέσμους να διαταθούν πέρα από το όριο της ελαστικότητάς τους. Αυτό μπορεί να συμβεί μετά από ένα παραπάτημα σε ανώμαλο έδαφος ή κατά την προσγείωση μετά από ένα άλμα. Ανάλογα με τη δύναμη της κάκωσης, τον μηχανισμό και το βαθμό της διάτασης μπορεί να τραυματιστεί ένας, δύο ή περισσότεροι σύνδεσμοι οι οποίοι μπορεί απλά να διαταθούν έως να υποστούν πλήρη ρήξη.

Έτσι, τα διαστρέμματα χωρίζονται σε:

1ου Βαθμού: απλή διάταση του συνδέσμου

2ου Βαθμού: μερική ρήξη των ινών του

3ου Βαθμού: πλήρης ρήξη του συνδέσμου που μπορεί να προκαλέσει πλήρη αστάθεια της άρθρωσης

Συμπτώματα

Η κλινική εικόνα των διαστρεμμάτων της ποδοκνημικής ποικίλει σε βαρύτητα ανάλογα με το στάδιο της βλάβης, αλλά και από το πόσο χρονικό διάστημα πέρασε από τον τραυματισμό. Η πιο απλή περίπτωση διαστρέμματος είναι να «γυρίσει» σε κάποιον το πόδι ελαφρά όταν περπατά και να συνεχίσει το βάδισμα ανενόχλητος, και η βαρύτερη περίπτωση είναι να γίνει ολική ρήξη ομάδας συνδέσμων με μεγάλο αιμάτωμα, που ενίοτε φτάνει τα 500ml. Ο ασθενής είναι είτε αθλητής που υφίσταται μια στροφική βλάβη στην ποδοκνημική άρθρωση, είτε εργαζόμενος, είτε ένας απλός βαδίζων. Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει πόνο, οίδημα (πρήξιμο), αιμάτωμα, εκχυμώσεις, δυσκαμψία, και χωλότητα (ο ασθενής δεν μπορεί να βαδίσει εύκολα). Αστάθεια στην άρθρωση μπορεί να υπάρχει σε πλήρη ρήξη των συνδέσμων και γίνεται συνήθως αντιληπτή όταν έχουν υποχωρήσει τα οξέα συμπτώματα.

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται από το ιστορικό της βλάβης και την κλινική εξέταση. Ο ασθενής παρουσιάζει ευαισθησία και οίδημα στην περιοχή του τραυματισμένου συνδέσμου. Ο έλεγχος με απλές ακτινογραφίες θα βοηθήσει στον αποκλεισμό κάποιου κατάγματος.

Στις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες υπάρχει υποψία σοβαρής βλάβης -εκτεταμένης ρήξης ή υποψία ρήξης του αρθρικού χόνδρου- ο έλεγχος με μαγνητική τομογραφία, συνήθως σε δεύτερο χρόνο αφού έχουν υποχωρήσει τα οξέα συμπτώματα, θα βοηθήσει στην ακριβή διάγνωση.

Θεραπευτικές ενέργειες στο διάστρεμμα της ποδοκνημικής- Πρώτες βοήθειες στο χώρο του ατυχήματος

Η αρχική αντιμετώπιση ενός διαστρέμματος της ποδοκνημικής στον τόπο του ατυχήματος είναι η πλέον σημαντική παράμετρος στην αντιμετώπιση αυτών των κακώσεων. Εκεί γίνονται και τα πιο πολλά λάθη ή παραλείψεις. Εκεί χρειάζονται να διεκπεραιωθούν τρία βήματα στρατηγικής και να απαντηθούν τρία ερωτήματα:

  • Πρώτον, τι έχει ο ασθενής; Κάταγμα ή διάστρεμμα;
  • Δεύτερον, χρειάζεται διακοπή της άθλησης ή όχι;
  • Τρίτον, χρειάζεται γιατρός και ειδική θεραπεία ή όχι;

Εάν το πρόβλημα είναι σοβαρό, πρέπει να διακοπεί αμέσως η άθληση ή το περπάτημα και να τοποθετηθεί ελαστικός επίδεσμος συμπίεσης στην ποδοκνημική άρθρωση, καθώς και να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει κάταγμα. Είναι απαραίτητη η κλινική εξέταση από ορθοπεδικό ή φυσίατρο. Εάν υπάρχει υποψία για κάταγμα, το πόδι δεν πρέπει να πατηθεί στο έδαφος μέχρι να βγει ακτινογραφία. Πίσω από ένα «αθώο» διάστρεμμα της ποδοκνημικής άρθρωσης, μπορεί να κρύβονται: κάταγμα περόνης, κάταγμα αστραγάλου, κάταγμα έσω σφυρού, κάταγμα ταρσού, κάταγμα μεταταρσίων, χόνδρινο κάταγμα μη ορατό σε ακτινογραφία, βλάβη του συζευκτικού χόνδρου στα παιδιά και τους εφήβους (βλάβες τύπου Salter), σημαντικές ρήξεις τενόντων ή συνδέσμων, κλπ. Ορισμένα από αυτά χρειάζονται χειρουργική αντιμετώπιση.

Θεραπεία

Συντηρητική Αντιμετώπιση

Η εξέταση από Ορθοπαιδικό Χειρουργό ή Φυσίατρο θα βοηθήσει στον προσδιορισμό της βαρύτητας της κάκωσης και τον αποκλεισμό κάποιου κατάγματος.

Τις πρώτες ώρες και μέρες μετά τον τραυματισμό η αντιμετώπιση επικεντρώνεται στην ανακούφιση από τα συμπτώματα και τον περιορισμό όσο είναι δυνατόν του οιδήματος.

  1. Παγοθεραπεία (με πάγο τυλιγμένο σε μια πετσέτα ή παγοκύστη) 3-4 φορές την ημέρα για 15-20 λεπτά. (Προσοχή: υπάρχει κίνδυνος εγκαύματος αν παραμείνει περισσότερη ώρα)
  2. Ανύψωση του ποδιού, ιδανικά πάνω από το επίπεδο της καρδιάς
  3. Επίδεση με ελαστικό επίδεσμο
  4. Ανάπαυση ανάλογα με τα συμπτώματα και βάδιση με υπομασχάλιες βακτηρίες.

Ανάλογα με τη βαρύτητα της κάκωσης μπορεί να χρειαστούν 3 – 6 εβδομάδες μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματα.

Στα διαστρέμματα 2ου και 3ου βαθμού, μπορεί να χρειαστεί αυστηρότερη ακινητοποίηση προκειμένου να επουλωθούν οι τραυματισμένοι σύνδεσμοι.

Η φυσικοθεραπεία και η πρώιμη κινητοποίηση θα βοηθήσουν στον περιορισμό των συμπτωμάτων στα αρχικά στάδια και στην προοδευτική επανένταξη στις δραστηριότητες με μεγαλύτερη ασφάλεια μετά την οξεία φάση. Ειδικά οι ασκήσεις ενδυνάμωσης ισορροπίας και ιδιοδεκτικότητας συμβάλλουν σημαντικά στην αποφυγή υποτροπών. Ο χρόνος πλήρους αποκατάστασης εξαρτάται από τη βαρύτητα της κάκωσης και μπορεί να διαρκέσει μέχρι και μερικούς μήνες.

Η αποκατάσταση των διαστρεμμάτων της ποδοκνημικής περνάει 3 φάσεις:

  • Η 1η Φάση (1η-2η εβδομάδα) περιλαμβάνει ανάπαυση, ανάρροπη θέση, προστασία από περαιτέρω βλάβη και μείωση των συμπτωμάτων με αναλγητική και αποιδηματική αγωγή
  • Η 2η Φάση περιλαμβάνει την αποκατάσταση του εύρους κίνησης, της μυϊκής ισχύος και της ελαστικότητας της άρθρωσης (διάρκειας συνήθως 1-3 εβδομάδες ανάλογα με τη βαρύτητα)
  • Η 3η Φάση περιλαμβάνει αρχικά την προοδευτική επανένταξη στις καθημερινές δραστηριότητες και αργότερα στις αθλητικές δραστηριότητες με ειδικές ασκήσεις που τροποποιούνται μερικώς ανάλογα με το άθλημα (διάρκεια από μερικές εβδομάδες μέχρι και λίγους μήνες).

Χειρουργική Αποκατάσταση

Σπάνια, σε βαριά διαστρέμματα 3ου βαθμού με ρήξη ενός ή και περισσότερων συνδέσμων ή περιπτώσεις στις οποίες έχει αποτύχει η συντηρητική αντιμετώπιση δημιουργώντας χρόνια αστάθεια καθώς και στις περιπτώσεις ενδοαρθρικής βλάβης, μπορεί να κριθεί απαραίτητη η χειρουργική αποκατάσταση.

Η χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:

  • Την αρθροσκόπηση της ποδοκνημικής για τον έλεγχο τυχών ενδοαρθρικών κακώσεων και την αντιμετώπιση τους.
  • Τη Συρραφή ή Ανακατασκευή των ραγέντων συνδέσμων.

Η χειρουργική αποκατάσταση ακολουθείται απαραίτητα από εξειδικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης.

Πρόληψη

Ο καλύτερος τρόπος για την αποφυγή διαστρεμμάτων και τον καθέξιν διαστρεμμάτων είναι η διατήρηση καλής μυϊκής ισχύος, μυϊκής ισορροπίας-ιδιοδεκτικότητας και ελαστικότητας των συνδέσμων.

  • Καλή προθέρμανση
  • Καλός αθλητικός εξοπλισμός (π.χ. υποδήματα)
  • Αποφυγή υπερκόπωσης (οι περισσότεροι τραυματισμοί συμβαίνουν όταν ο αθλητής είναι κουρασμένος).

Της Ειρήνης Κοντοπούλου MD, MSc, Φυσιάτρου – Υγιεινολόγου, SportMedicine – AcupunctureSpecialist, EuropeanBoardCertified
https://holisticmed.doctor/

https://web.archive.org/web/20201202074932/https://www.asist.gr/well-being/diastremma-tis-podoknimikis/

Share
Δημοσιεύτηκε στισ

Βλαστοκύτταρα στην οστεοαρθρίτιδα γόνατος

Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για τις θαυματουργές ενέσεις στα γόνατα με βλαστοκύτταρα! Το ερώτημα όμως παραμένει. Είναι ενδεδειγμένη αυτή η θεραπεία για την αρθρίτιδα των γονάτων;

 

Βλαστοκύτταρα στην οστεοαρθρίτιδα γόνατος

Μπορούν τα βλαστοκύτταρα να βοηθήσουν στην αναγέννηση των χονδροκυττάρων; Καλύπτεται αυτή η τεχνική από τους ασφαλιστικούς φορείς; Πόσο χρόνο διαρκεί;

Πώς δημιουργήθηκε η ανάγκη της νέας αυτής θεραπευτικής παρέμβασης;

Οι ασθενείς με μέσου έως σοβαρού βαθμού αρθρίτιδα, είναι γενικά υποψήφιοι για ολική αρθροπλαστική γόνατος. Πρόκειται για ένα μεγάλο ακρωτηριαστικό χειρουργείο στο οποίο αντικαθίσταται η άρθρωση με τεχνητή, συνήθως από τιτάνιο. Αν και πλέον πρόκειται για ένα χειρουργείο ρουτίνας, παρόλα αυτά εμπεριέχει τον κίνδυνο πολλών επιπλοκών! Σε πολλούς ασθενείς το χειρουργείο δεν ανταποκρίνεται καλά. Ο λόγος; Ασθενείς νεότερης ηλικίας ή πιο ενεργητικοί δεν είναι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα.

Η προοπτική ότι μία πολύ λιγότερο επεμβατική θεραπεία θα μπορούσε να αναβάλει προσωρινά ή και γιατί όχι να αναστείλει την επέμβαση, οδήγησε στην έρευνα των βλαστοκυττάρων! Παρόλα αυτά, υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που να αποδεικνύουν ότι αυτή η μέθοδος λειτουργεί; Εάν ναι, τι τύπος βλαστοκυττάρων δουλεύει καλύτερα;

Δουλεύει αυτή η θεραπεία στην οστεοαρθρίτιδα γόνατος;

Οι πρώτες μελέτες έγιναν το 2008 με τη χρήση βλαστοκυττάρων από μυελό των οστών. Πρόσφατες έρευνες συνέκριναν τη χρήση βλαστοκυττάρων από μυελό των οστών και από λιπώδη ιστό και βρήκαν ότι λειτουργούν περίπου το ίδιο. Άλλη τεχνική προτιμά την καλλιέργεια βλαστοκυττάρων από μυελό των οστών (αναπτύσσονται στο εργαστήριο σε μεγαλύτερο αριθμό) αλλά γενικότερα καμμιά τεχνική δεν έχει επισήμως εγκριθεί.

Ποια είναι τα είδη των βλαστοκυττάρων που χρησιμοποιούνται;

Τα βλαστοκύτταρα που χρησιμοποιούνται στο γόνατο ανήκουν σε 2 τύπους:

  • Αυτόλογα
  • Ετερόλογα

Αυτόλογα σημαίνουν τα δικά σου. Υπάρχουν 2 τύποι αυτόλογων κυττάρων που χρησιμοποιούνται:

  • Από μυελό των οστών
  • Από λιπώδη ιστό

Ο πιο δημοφιλής τύπος κυττάρων που χρησιμοποιείται σε αυτές τις θεραπείες, είναι με διαφορά αυτός που προέρχεται από τον μυελό των οστών. Αυτό εμπεριέχει την αναρρόφηση δείγματος από το μυελό των οστών και στη συνέχεια τη φυγοκέντριση από όπου διαχωρίζονται τα βλαστοκύτταρα.

Τα βλαστοκύτταρα από λιπώδη κύτταρα είναι μια άλλη επιλογή. Σε αυτή την περίπτωση με τη μέθοδο της λιποαναρρόφησης συλλέγεται ο ιστός που θα χρησιμοποιηθεί. Το πρόβλημα που υπάρχει σε αυτήν τη τεχνική είναι ότι το βλαστοκύτταρο στο λίπος, είναι κλειδωμένο στο κολλαγόνο και πρέπει να υποστεί επεξεργασία, τεχνική που είναι επιτρεπτή σε πολλές χώρες της Ευρώπης όχι ακόμα στις ΗΠΑ.

Ετερόλογα σημαίνουν κάποιου άλλου. Αυτά συνήθως συλλέγονται από το αίμα του αμνιακού υγρού ή του ομφάλιου λώρου συνήθως μετά από καισαρική.

Ενώ υπήρχε η πεποίθηση ότι τα βλαστοκύτταρα από αμνιακό υγρό ή ομφάλιο λώρο ήταν καλύτερα γιατί προέρχονταν από έμβρυο δηλαδή νέο σε σύγκριση με αυτά του ενήλικα, αυτή έχει καταρριφθεί. Στην πραγματικότητα έρευνες που έχουν γίνει από εταιρείες που χρησιμοποιούν αυτά τα βλαστοκύτταρα, ανέδειξαν ότι τα αυτόλογα βλαστοκύτταρα είναι πολλά περισσότερα από αυτά που υπάρχουν στους ιστούς των προϊόντων της καισαρικής.

Μπορούν τα βλαστοκύτταρα να βοηθήσουν στην παραγωγή χόνδρου;

Η επιλογή των υποψήφιων ασθενών παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην απάντηση αυτής της ερώτησης. Σε ασθενείς με ικανό εναπομείναντα χόνδρο, ΝΑΙ. Σε οποιαδήποτε άλλη συνθήκη τα αποτελέσματα είναι φτωχά. Στην ερώτηση εάν τα βλαστοκύτταρα βοηθούν όταν ενεθούν σε οστεοαρθριτικά γόνατα χωρίς την ύπαρξη χόνδρου, η απάντηση είναι ΟΧΙ.

Καλύπτεται η θεραπεία από τα ασφαλιστικά ταμεία (κρατικά και ιδιωτικά);

Η απάντηση είναι όχι. Όλες αυτές οι νεωτεριστικές τεχνικές και θεραπείες δεν έχουν συμπεριληφθεί προς το παρόν στις ασφαλιστικές καλύψεις.

Πόσο στοιχίζει αυτή η θεραπεία;

Υπάρχει το γνωμικό που λέει ότι πληρώνεις, παίρνεις! Η διακύμανση των τιμών είναι πολύ μεγάλη από μερικές εκατοντάδες ευρώ έως μερικές χιλιάδες. Από την άλλη δεν είναι ευθέως ανάλογη η σχέση μεταξύ τιμής και εξειδικευμένης υπηρεσίας.

Πόσο διαρκεί η θεραπεία με τα βλαστοκύτταρα;

Συνήθως διαρκεί από 2 έως 7 έτη ανάλογα με την εναπομείνασα επιφάνεια χόνδρου όπου εφαρμόστηκαν. Μετά συνήθως επαναλαμβάνεται η διαδικασία.

Πως μπορώ να βρω τον εξειδικευμένο γιατρό;

Η συγκεκριμένη τεχνική δεν έχει ακόμα οριοθετηθεί, ούτε επισήμως πιστοποιηθεί. Ιδιώτες ορθοπεδικοί και φυσίατροι την εφαρμόζουν κατόπιν προσωπικής εμπειρίας και ενδεχομένως μετεκπαίδευσης που έλαβαν στο εξωτερικό. Δεν είναι όμως τόσο σημαντική η τεχνική όσο η σωστή επιλογή των ασθενών για την συγκεκριμένη θεραπεία.

Της Ειρήνης Κοντοπούλου MD, MSc, Φυσιάτρου – Υγιεινολόγου, Sport Medicine– Acupuncture Specialist, European Board Certified

 

https://web.archive.org/web/20201130162845/https://www.asist.gr/well-being/vlastokyttara-stin-osteoarthritida-gonatos/

Share
Δημοσιεύτηκε στισ

30 Χρόνια Ανσάμπλ στην Ελλάδα

 

Γράφει η Ελένη Μιχοπούλου:

“….Ήταν το 1987 (7-10 Μαΐου), που η νεαρότατη, τότε, προπονήτρια Ελένη Πολυχρονίδου δημιούργησε την πρώτη Εθνική Νεανίδων με αφορμή τη διεξαγωγή, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Το άθλημα της γυμναστικής υπαγόταν εκείνη την εποχή στον ΣΕΓΑΣ και πρόεδρος της Τεχνικής Επιτροπής ήταν ο Θανάσης Βογιατζής. Είχαν πανηγυρίσει τότε 10.000 θεατές την 6η θέση που κατέκτησε η ομάδα, την οποία συγκροτούσαν οι αθλήτριες Έλσα Κωνσταντινίδου, Νίνα Κοντοπούλου, Μαρία Αϊβάτογλου, Χριστίνα Κορδαλή, Γεωργία Τσίτσελα και Γεωργία Ιντζέ…..” Απόσπασμα από το άρθρο του Γιώργου Ρουσάκη στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στις 27/3/99.

Μετά από επιλογή το καλοκαίρι του 1986, στο προπονητικό κέντρο της Αθήνας, η αείμνηστη Ελένη Πολυχρονίδου ανέλαβε τη δημιουργία και τη συγκρότηση της ομάδας. Η προπόνηση ξεκίνησε στο υπόγειο του ΠΑΛΑΙ ΝΤΕ ΣΠΟΡ, στη Θεσσαλονίκη γιατί η πλειοψηφία των αθλητριών προερχόταν από Θεσσαλονίκη. Ο χρόνος για συστηματική προετοιμασία ήταν λίγος, γιαυτό επέλεξε τη μουσική από το λαϊκό χορό «καραγκούνα» για να προσελκύσει τους Έλληνες θεατές αλλά και να ενθουσιάσει τις αθλήτριες που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζαν τι είναι ακριβώς το ανσάμπλ. Η επιλογή της, είχε τεράστια επιτυχία!!!. Η ομάδα, περίπου 2 μήνες πριν τους αγώνες ήλθε στην Αθήνα, στο κέντρο υψηλών επιδόσεων της Ρυθμικής στο ΟΑΚΑ και για να κάνει προπονήσεις και με την κ. Ειρήνα Ιλίεβα, που ήδη ευρισκόταν στην Αθήνα και προπονούσε το ατομικό. Στα 30 χρόνια της ιστορίας του Ελληνικού Ανσάμπλ Νεανίδων, η Ελλάδα έχει κατακτήσει 6 μετάλλια (2 χρυσά, 2 αργυρά και 2 χάλκινα). Η προετοιμασία της Εθνικής Ομάδας Νεανίδων, υπό την ευθύνη της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας, στο κέντρο υψηλών επιδόσεων, σταμάτησε το 2009 για οικονομικούς λόγους.

Το 1987 το πρόγραμμα είχε 12 κορύνες (οι ομάδες συγκροτούνταν από 6 αθλήτριες), το 2017 το πρόγραμμα έχει πάλι 10 κορύνες. Τι σύμπτωση!
Ήθελα να αναφερθώ στην ιστορία του Ελληνικού Ανσάμπλ, για να τιμήσω την πρωτεργάτισσα Ελένη Πολυχρονίδου που δεν είναι πια μαζί μας, τις αθλήτριες που πίστεψαν στο όραμα αλλά και στους γονείς τους που μας εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους! Τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΠΙΣΤΗ στο Στόχο!!!

Δεν ήταν τόσο εύκολο αυτό, ωστόσο τόσο εγώ, ως ομοσπονδιακή προπονήτρια και υπεύθυνη του κέντρου υψηλών επιδόσεων της Αθήνας,όσο και η Τεχνική σύμβουλος του ΣΕΓΑΣ Μάγια Χρηστίδη και ο Πρόεδρος της ΤΕ Γυμναστικής του ΣΕΓΑΣ Θανάσης Βογιατζής, στηρίξαμε αυτή τη προσπάθεια, συνέπεια της οποίας ήταν να δημιουργηθεί, αμέσως μετά το Ευρωπαϊκό Νεανίδων και η πρώτη ομάδα ανσάμπλ Γυναικών!

Κάπως έτσι ήταν η αρχή……Σήμερα, που η Εθνική Ομάδα Ανσάμπλ νεανίδων, επιλέγεται από το πανελλήνιο πρωτάθλημα, τα περιθώρια για διάκριση ελαχιστοποιούνται, γιατί οι σύλλογοι δεν έχουν την υποδομή για προπόνηση υψηλού επιπέδου! Το σημαντικότερο είναι ότι όλο αυτό επηρεάζει και τις προοπτικές της Εθνικής Ομάδας Ανσάμπλ Γυναικών.

Εύχομαι και ελπίζω, η νέα γενιά προπονητριών να βάλει νέους στόχους!

Ομάδα Ανσάμπλ Νεανίδων 1987:

Έλσα Κωνσταντινίδου, Νίνα Κοντοπούλου, Μαρία Αϊβάτογλου, Χριστίνα Κορδαλή, Γεωργία Τσίτσελα Γεωργία Ιντζέ,Μερόπη Αναγνωστάκη, Ντόρα Αλτόγλου,Μαργέτη.

Ελένη Μιχοπούλου

https://www.gymnast.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=631:30-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BB-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1&catid=79&Itemid=233

Share
Δημοσιεύτηκε στισ

Ισχιαλγία: Ο πόνος στο πόδι που ταλαιπωρεί

Πολύ συχνά και ιδιαίτερα με τις έντονες εναλλαγές των καιρικών συνθηκών, ακούμε ή βλέπουμε συνανθρώπους μας να ταλαιπωρούνται από πόνο «σαν ηλεκτρικό ρεύμα» κατά μήκος συνήθως του ενός ποδιού. Το φαινόμενο αυτό ορίζεται ως «ισχιαλγία».

Ισχιαλγία: Ο πόνος στο πόδι που ταλαιπωρεί

Τι είναι;

Η λέξη ισχιαλγία αναφέρεται στον πόνο που προκαλείται από κάποιο πρόβλημα που έχει αντίκτυπο στο ισχιακό νεύρο. Αυτό είναι ένα μεγάλο νεύρο που εκτείνεται από την οσφυική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, το γλουτό μέχρι το πίσω μέρος του κάθε σκέλους (ποδιού). Όταν κάτι βλάπτει ή ασκεί πίεση στο ισχιακό νεύρο, μπορεί να προκαλέσει πόνο στο κάτω μέρος της πλάτης που απλώνεται στο ισχίο, στους γλουτούς έως και το πόδι.

Λίγα στοιχεία ανατομίας

Το ισχιακό νεύρο είναι το μακρύτερο και παχύτερο νεύρο του ανθρωπίνου σώματος με περίπλοκη ανατομική πορεία. Σχηματίζεται στην Οσφυϊκή μοίρα της Σπονδυλικής Στήλης κυρίως από τις νευρικές ρίζες (Δεξιά και Αριστερά) Ο5, Ι1, Ι2 και Ι3, αλλά λαμβάνει και αναστομωτικούς κλάδους από τις ρίζες Ο2, Ο3 και Ο4. Τελικά, μετά το σχηματισμό του κύριου στελέχους του, εισέρχεται στην ελάσσονα πύελο πορευόμενο όπισθεν του παχέος εντέρου (και της μήτρας στις γυναίκες) και εξέρχεται στο γλουτό. Στη συνέχεια, περνάει κάτω είτε μέσα από τον Απιοειδή μυ, πάνω από τον Δίδυμο και Έσω Θυρεοειδή μυ, πάνω από τον Τετράγωνο Μηριαίο και κάτω από τον Μέγα Γλουτιαίο, και τελικά πορεύεται στο μέσον της απόστασης μεταξύ μείζονα τροχαντήρα και του ισχιακού κυρτώματος για να εισέλθει στο μηρό. Εκεί πορεύεται πίσω από το Δικέφαλο Μηριαίο μυ μέχρι την ιγνυακή κοιλότητα οπότε χωρίζεται σε κοινό περονιαίο νεύρο και σε ιγνυακό νεύρο.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Η Ισχιαλγία, ή αλλιώς «Σύνδρομο Οσφυοϊερής Ριζοπάθειας» (Lumbosacral Radicular syndrome, LRS) ακολουθεί μια μεγάλη διαδρομή, από τη μέση, στο γλουτό, στο μηρό, στο γόνατο, στη γάμπα και μερικές φορές μέχρι τον αστράγαλο και τα δάκτυλα του ποδιού, σπάνια δε στο περίνεο και στα γεννητικά όργανα. Ανάλογα με το ποια ρίζα του ισχιακού πλέγματος είναι ερεθισμένη, είναι διαφορετικά και τα συμπτώματα (ρίζες Ο4, Ο5, Ι1). Η Ισχιαλγία συνυπάρχει κατά κανόνα με την Οσφυαλγία, αλλά όχι πάντα και έχει χαρακτήρες ενός πόνου που αλλάζει θέση, με ή χωρίς αίσθημα σαν «κάψιμο», ή αίσθημα «ψυχρού» στο πόδι, με «μουδιάσματα» ή «βελονιάσματα» στο δέρμα του μηρού, της γάμπας και του ποδιού. Σπανιότερα υπάρχει και «τοπική» ισχιαλγία, δηλαδή πόνος σε μία μόνο περιοχή κατανομής της ρίζας του ισχιακού πλέγματος, δηλαδή ο ασθενής μπορεί να πονάει μόνο στον αστράγαλο, στην Περόνη, ή μόνο στο γλουτό, ή μόνο στη γάμπα κ.λπ.
Τα συμπτώματα της ισχιαλγίας τείνουν να εμφανίζονται κατά το πλείστον ξαφνικά και μπορεί να διαρκέσουν για μέρες, εβδομάδες ή μήνες. Είναι συνήθης σε άτομα ηλικίας μεταξύ 30 και 50 ετών. Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ισχιαλγία κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης εξαιτίας της επιπλέον πίεσης που δέχεται το ισχιακό νεύρο.

Ποιες είναι οι συνήθεις βλάβες του ισχιακού νεύρου;

Οι βλάβες του ισχιακού νεύρου ταξινομούνται γενικώς στις εξής ομάδες:
• Τραυματικές βλάβες ριζών και Ισχιακού νεύρου
• Πιεστικές Βλάβες από Μηχανική πίεση ή τριβή

• Βιολογική τοξική παθολογική βλάβη των οσφυοϊερών ριζών ή ολοκλήρου του Ισχιακού Νεύρου: Από χημικές τοξικές ουσίες, παραγόμενες από έκθλιψη δίσκου, από άσηπτες φλεγμονές, μικρόβια, ιούς, ή φλεγμονές ρευματολογικών νοσημάτων, ή από μεταβολικά νοσήματα, πχ σακχαρώδης διαβήτης (διαβητική νευροπάθεια), ή αλκοολισμός (αλκοολική νευροπάθεια), αβιταμίνωση από δυσαπορρόφηση (Beri Beri, Πολυνευροπάθεια αβιταμίνωσης Β1) ή νευροπάθεια Αβιταμίνωσης Β6 και Β12.
• Ιογενείς Βλάβες των Ριζών και του Ισχιακού Νεύρου: Η συχνότερη λοίμωξη είναι ο έρπητας ζωστήρας με την μεθερπητική νευραλγία του ισχιακού νεύρου.
• Νοσήματα του Εγκεφάλου (όγκος, σκλήρυνση κατά πλάκας κλπ) ή του νωτιαίου μυελού (πχ όγκοι, συριγγομυελία, νευρίνωμα, κλπ), με αντανακλώμενο πόνο στο Ισχιακό Νεύρο, ή Νευροεκφυλιστικά νοσήματα του κεντρικού ή περιφερικού Κινητικού νευρώνα με προσβολή του Ισχιακού Νεύρου, Πολιομυελίτιδα με παράλυση Ισχιακού, Σύνδρομο Guillain Barre, κλπ].
• Σπάνιες παθήσεις που υποδύονται ισχιαλγία: Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις ασθενών με συμπτώματα δήθεν «ισχιαλγίας» οι οποίοι τελικά δεν είχαν πρόβλημα με το ισχιακό νεύρο. Τέτοιες περιπτώσεις ήταν εγκεφαλικό επεισόδιο, σκλήρυνση κατά πλάκας, μεταστάσεις καρκίνου στο Μηριαίο οστό ή και στην Κνήμη, πρωτοπαθής όγκος εγκεφάλου, μεταστάσεις καρκίνου στον εγκέφαλο, πολλαπλούν μυέλωμα στη σπονδυλική στήλη, Νόσος του Paget, κλπ.

Ποια είναι η αιτιολογία της κεντρικής και της περιφερικής ισχιαλγίας;

Κεντρική Ισχιαλγία (Proximal Sciatica) ονομάζουμε αυτή όπου η βλάβη εντοπίζεται στην σπονδυλική στήλη και συνήθως πρόκειται για Κήλες Δίσκων ή Σπονδυλική Στένωση. Πρακτικά η Κεντρική Ισχιαλγία οφείλεται συνήθως σε δισκοπάθεια κάθε μορφής της. Σπάνια υπάρχει κήλη δίσκου χωρίς ισχιαλγία. Η Ισχιαλγία συνοδεύει το 2.2% των περιπτώσεων οσφυαλγίας, και στο 30% των ασθενών αυτών η ισχιαλγία επιμένει πάνω από ένα έτος.
Περιφερική Ισχιαλγία (distal, peripheral sciatica) ονομάζουμε αυτή που οφείλεται σε αίτια πιέσεως του Νεύρου εκτός της σπονδυλικής στήλης, δηλαδή εντός της πυέλου, εντός του γλουτού, του μηρού, του γόνατος, και της κνήμης.

Πως την αντιμετωπίζουμε;

Μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν ισχιαλγία αντιμετωπίζουν όσοι έχουν παραπανίσια κιλά, κάνουν καθιστική δουλειά, δεν γυμνάζονται ή κάνουν βαριά χειρωνακτική εργασία. Τη μεγαλύτερη σημασία για να αποφασίσει ο ειδικός ποια θεραπευτική μέθοδο θα προτείνει παίζει η κλινική εικόνα του ασθενούς, το πόσο πονάει, το αν είναι αδύναμο το πόδι του, το αν δυσκολεύεται πολύ στην καθημερινότητά του, σε συνάρτηση βέβαια πάντα με τα αποτελέσματα της μαγνητικής τομογραφίας και του ηλεκτρομυγραφήματος. Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή με παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη και την ξεκούραση, κατά το χρονικό διάστημα των 4 πρώτων εβδομάδων από την έναρξη του προβλήματος και αν ο ασθενής είναι νεότερος από 55 χρονών, μπορεί να ακολουθήσει τη θεραπευτική μέθοδο Μακένζι. Πρόκειται για ειδικές ασκήσεις όπου τεντώνεται κατά κάποιον τρόπο η μέση. Η κλασική φυσικοθεραπεία, με ρεύμα, υπερήχους ή λέιζερ, μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο χωρίς όμως να θεραπεύσει την πάθηση. Οι μαλάξεις στη μέση απαγορεύονται. Ο βελονισμός έχει εξαιρετικά αποτελέσματα στην ανακούφιση από τα συμπτώματα, ενώ σε πιο δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί επισκληρίδιος αγωγή. Τόσο προληπτικά όσο και για την αντιμετώπιση του προβλήματος, εκτός της οξείας φάσης, μπορεί να βοηθήσει η γυμναστική (το κολύμπι είναι μια πολύ καλή επιλογή), η απώλεια κιλών, η αποφυγή της καθιστικής ζωής όσο γίνεται, αλλά και η άρση βαρών με προσοχή και προφύλαξη της μέσης.
Όταν η κατάσταση του ασθενούς είναι σοβαρή και δεν βελτιώνεται με τη συντηρητική αγωγή ή ακόμα χειρότερα η αδυναμία του ποδιού χειροτερεύει, τότε η λύση είναι η επέμβαση. Πρόκειται για μία σχετικά απλή επέμβαση (λέγεται μικροδισκεκτομή). Ο χειρουργός (νευροχειρουργός ή/και ορθοπεδικός) κόβει δηλαδή το κομμάτι του δίσκου που εξέχει και πιέζει τα νεύρα. Σε σπανιότερες και βαριές περιπτώσεις γίνεται μια λίγο πιο περίπλοκη επέμβαση, η σπονδυλοδεσία. Σε αυτήν, ο χειρουργός (νευροχειρουργός ή/και ορθοπεδικός) αφαιρεί τους προβληματικούς δίσκους και στη συνέχεια σταθεροποιεί τη σπονδυλική στήλη με ειδικά υλικά.

Της Ειρήνης Κοντοπούλου MD, MSc, Φυσιάτρου – Υγιεινολόγου, Sport Medicine- Acupuncture Specialist, European Board Certified

https://web.archive.org/web/20201127131027/https://www.asist.gr/well-being/isxialgia-o-ponos-sto-podi-pou-talaiporei/

Share
Δημοσιεύτηκε στισ

Πόνος στον αγκώνα: Τι μπορεί να συμβαίνει;

Ο αγκώνας αποτελεί συχνή ανατομική εντόπιση εμφάνισης οξέως ή χρόνιου πόνου. Η πιο συνήθης αιτία είναι η επικονδυλίτιδα.

Τι είναι η επικονδυλίτιδα;

Η επικονδυλίτιδα είναι μια επώδυνη πάθηση του αγκώνα που εμφανίζεται είτε απότομα μετά από μία αδέξια κίνηση, είτε ως απόρροια επαναλαμβανόμενων κινήσεων ή επαναλαμβανόμενης άρσης βάρους (overuse syndrome).

Ποια είναι τα είδη της επικονδυλίτιδας;

Υπάρχουν 2 είδη επικονδυλίτιδας ανάλογα με το σημείο εμφάνισής της: η έσω, στην εσωτερική πλευρά του αγκώνα και η έξω, στην εξωτερική πλευρά. Στις δύο πλευρές του αγκώνα βρίσκονται οι επικόνδυλοι (έσω και έξω επικόνδυλος) που είναι δύο οστικές προεξοχές από τις οποίες εκφύονται οι μύες του αντιβραχίου (το τμήμα από τον αγκώνα έως τον καρπό).

Η έξω επικονδυλίτιδα, που είναι συχνότερη από την έσω, είναι τενοντίτιδα ή τενοντοπάθεια (φλεγμονή – εκφύλιση των τενόντων) των μυών που εκτείνουν τον καρπό και συχνότερα του βραχέος κερκιδικού εκτείνοντα τον καρπό που εκφύονται από τον επικόνδυλο στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα. Είναι γνωστή και ως αγκώνας των τενιστών (tennis elbow). Ο πόνος ξεκινά από τον τένοντα στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα και μπορεί να εκτείνεται στο αντιβράχιο έως και τον καρπό.

Η έσω επικονδυλίτιδα, είναι τενοντίτιδα των μυών που κάμπτουν τον καρπό και στρίβουν το αντιβράχιο προς τα έσω (πρηνισμός) και εκφύονται στην εσωτερική πλευρά του αγκώνα. Είναι γνωστή και ως αγκώνας του γκόλφερ (golfer’s elbow). Η φλεγμονή εντοπίζεται στην έκφυση των τενόντων από τον επικόνδυλο στην έσω πλευρά του αγκώνα.

Ποια τα αίτιά της;

Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις του αγκώνα σε καθημερινή βάση είτε λόγω δουλειάς είτε λόγω κάποιας δραστηριότητας, μπορεί να προκαλέσουν μικροτραυματισμούς που οδηγούν σιγά- σιγά σε φλεγμονή, μικρορήξεις και υαλοειδή εκφύλιση του τένοντα.

Συναντάται συχνότερα σε άτομα ηλικίας 30-50 ετών. Εμφανίζεται σε αθλητές και σε χειρώνακτες που ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο κινήσεων σε καθημερινή και πολύωρη βάση. Μερικά από τα επαγγέλματα που ταλαιπωρούνται συχνά από επικονδυλίτιδα είναι του υδραυλικού, του κομμωτή, του ζωγράφου, του κρεοπώλη, του ξυλουργού, του μάγειρα, του πιανίστα και της γραμματέως (και γενικότερα αυτού που δουλεύει πολλές ώρες με υπολογιστή). Τα αθλήματα τα οποία ενοχοποιούνται συχνότερα για την επικονδυλίτιδα είναι: το τένις, το γκολφ, οι ρίψεις, η ενόργανη γυμναστική, η ξιφασκία και η αναρρίχηση.

Υπάρχουν ωστόσο και περιπτώσεις που κάποιος εμφανίζει τη νόσο χωρίς να είναι χειρωνάκτης ή αθλητής (ιδιοπαθής).

Ποια είναι τα συμπτώματα της επικονδυλίτιδας;

Σε γενικές γραμμές τα βασικά συμπτώματα είναι ο πόνος στον αγκώνα που μπορεί να επεκτείνεται στο αντιβράχιο έως τον καρπό κατά τη χρήση του χεριού, καθώς και η αδυναμία στον καρπό όταν ο ασθενής επιχειρεί να πιάσει κάποιο αντικείμενο. Τα συμπτώματα αυτά χειροτερεύουν με τη συνεχή χρήση του χεριού. Σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και η χειραψία, μπορεί να είναι εξαιρετικά επώδυνη.

Στην έξω επικονδυλίτιδα ο ασθενής μπορεί να νιώθει πόνο ακόμη και στην προσπάθειά του να κρατήσει ένα ποτήρι ή να πιάσει ένα πόμολο. Στην έσω επικονδυλίτιδα μπορεί να συνυπάρχουν ήπια δυσκαμψία και σπανιότερα, μουδιάσματα στα δάχτυλα των χεριών.

Πως  γίνεται η διάγνωση της  επικονδυλίτιδας;

Η διάγνωση της επικονδυλίτιδας γίνεται συνήθως με απλή κλινική εξέταση από το γιατρό. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης ο γιατρός πραγματοποιεί τεστ τοπικής ευαισθησίας τόσο στη μέσα όσο και στην έξω πλευρά του αγκώνα, καθώς και κάποια άλλα ειδικά τεστ κάμψης και έκτασης του αγκώνα υπό αντίσταση. Το ιατρικό ιστορικό σε συνδυασμό με τη κλινική εξέταση είναι συνήθως αρκετά για τη διάγνωση.

Σε περίπτωση αμφιβολιών, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει μαγνητική τομογραφία, υπέρηχο ή ακτινογραφία για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ύπαρξης άλλων παθήσεων. Σπανιότερα, μπορεί να χρειαστεί να γίνει ειδική εξέταση για την αγωγιμότητα των νεύρων- ηλεκτρομυογράφημα- για τον αποκλεισμό της πιθανότητας να υπάρχει πίεση σε αυτά.

Ποια είναι η θεραπεία της επικονδυλίτιδας;

Η αντιμετώπιση της επικονδυλίτιδας αρχικώς γίνεται με αποχή από τη δραστηριότητα που την προκάλεσε. Αν ο πόνος είναι αρκετά έντονος, ίσως χρειαστεί η λήψη αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Συνδυαστικά, μπορείς να εφαρμοστεί παγοθεραπεία (εφαρμογή πάγου για 3-4 φορές την ημέρα επί 15 λεπτά τη φορά).

Είναι σημαντικό να διαπιστωθεί ο λόγος του τραυματισμού, εξετάζοντας  τη τεχνική που εφαρμόζεται κατά την επιτέλεση της άσκησης ή της εργασίας. Γι’ αυτό, ειδικά αν πρόκειται για αθλητική δραστηριότητα, ζητήστε από κάποιον προπονητή να σας εξηγήσει τη σωστή κίνηση που πρέπει να κάνετε (π.χ. πώς να κρατάτε σωστά τη ρακέτα). Επίσης, μπορεί να χρειάζεται αλλαγή ή προσαρμογή του αθλητικού εξοπλισμού, για παράδειγμα στη ρακέτα, όσον αφορά στο μέγεθος ή στη σκληρότητά της (πιο μικρή ή μαλακή ρακέτα).

Αποτελεσματικές είναι και οι ήπιες διατάσεις που ακολουθούνται από ασκήσεις έκκεντρης ενδυνάμωσης. Επίσης, οι φυσικοθεραπείες και ιδιαιτέρως η χρήση του κρουστικού υπερήχου (shock waves therapy) καθώς και οι χειρομαλάξεις μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του πόνου και στη βελτίωση της επούλωσης των τενόντων.

Αν δεν μπορείτε να αποφύγετε τη δραστηριότητα που προκαλεί την επικονδυλίτιδα, υπάρχει το περιαγκώνιο (ένας ειδικός νάρθηκας για επικονδυλίτιδα) που μπορεί να εφαρμοστεί όταν κάνετε την κίνηση που την επιδεινώνει.

Υπάρχουν άλλες μέθοδοι θεραπείας;

Αν δεν έχουν αποτέλεσμα οι παραπάνω μέθοδοι, μπορεί να εφαρμοστούν κατά περίπτωση ο βελονισμός, η προλοθεραπεία οι εγχύσεις με P.R.P (Πλάσμα Πλούσιο σε αιμοπετάλια) και σπανιότερα, με κορτιζόνη.

Αν περάσουν 6 μήνες εφαρμογής συντηρητικής θεραπείας και δεν έχουμε βελτίωση των συμπτωμάτων, μπορεί ο ασθενής να χρειαστεί να υποβληθεί σε μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία, κατά την οποία με τη χρήση μικροσκοπικών εργαλείων και με πολύ μικρές τομές αφαιρείται ο ουλώδης – εκφυλισμένος ιστός που έχει σχηματιστεί και επανακαθηλώνεται ο υγιής τένοντας στον επικόνδυλο.

Οι περισσότεροι ασθενείς (ειδικά στην έξω επικονδυλίτιδα) παρατηρούν μείωση των συμπτωμάτων τους, εφαρμόζοντας απλές συμβουλές όπως ξεκούραση, πάγο, αντιφλεγμονώδη, διατάσεις και ασκήσεις έκκεντρης ενδυνάμωσης.

Ακόμη και αν βελτιωθεί η κατάσταση, καλό θα ήταν η συνέχιση των ασκήσεων και η αποφυγή των κινήσεων που προκαλούν το πρόβλημα, διότι ελοχεύει ο κίνδυνος του υποτροπιασμού και της χρονιότητας.

Της Ειρήνης Κοντοπούλου MD, MSc, Φυσιάτρου – Υγιεινολόγου, Sport Medicine – Acupuncture Specialist, European Board Certified

https://web.archive.org/web/20201127091040/https://www.asist.gr/well-being/ponos-ston-agkona-ti-mporei-na-symvainei/

Share
Δημοσιεύτηκε στισ

Ινομυαλγία: Μήπως πάσχετε και δεν το ξέρετε;

Θα έχετε ίσως ακούσει στον ευρύτερο κοινωνικό σας περίγυρο, κυρίως γυναίκες, να παραπονιούνται για διάχυτους μυϊκούς πόνους άμεσα εξαρτώμενους από την ψυχική διάθεση. Προτού τις χαρακτηρίσετε ως παραπονιάρες, καλό θα ήταν να σκεφτείτε εάν τους συμβαίνει κάτι!

Τι είναι η ινομυαλγία;

H ινομυαλγία είναι ένα μυοσκελετικό σύνδρομο πόνου. Δεν θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενή, ωστόσο επηρεάζει την ποιότητα ζωής του. Χαρακτηρίζεται από διάχυτο και συχνό πόνο με ιδιαίτερη ευαισθησία σε 18 συγκεκριμένα ανατομικά σημεία του σώματος, γνωστά ως σημεία ευαισθησίας (tender points). Η ύπαρξη συνεχούς πόνου προκαλεί έλλειψη αποτελεσματικότητας σε όλους τους κοινωνικούς τομείς με αποτέλεσμα τη δυσθυμία και την απομόνωση.

Ποια είναι τα σημάδια;

Το κύριο σημάδι είναι ο διάχυτος πόνος που κατανέμεται συμμετρικά στην πρόσθια και οπίσθια επιφάνεια του σώματος (αυχένας, τραπεζοειδής-υπερακάνθιος-θωρακικός-μέσος γλουτιαίος μυς, άρθρωση γόνατος-αγκώνα, οσφύ). Ο πόνος συνήθως διαρκεί πάνω από τρεις μήνες με κύριο χαρακτηριστικό τη μεγέθυνση του με το έντονο stress. Οι ασθενείς αισθάνονται έντονη κόπωση όταν ξυπνούν ακόμα και όταν έχουν κοιμηθεί αρκετά και συχνά ξυπνούν από τον πόνο ή λόγω δυσκολίας στην αναπνοή. Οι ασθενείς με ινομυαλγία ενδέχεται να έχουν προβλήματα μνήμης, μειωμένη συγκέντρωση, διαταραχές διάθεσης και ψυχισμού, πονοκεφάλους, προβλήματα στην άρθρωση της γνάθου, να εμφανίζουν σύνδρομο ανήσυχων ποδιών και διαταραχές στην κινητικότητα του εντέρου (ευερέθιστο έντερο) και της ούρησης.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

H ινομυαλγία είναι μία γενικευμένη διαταραχή και αποτελεί μία εξωαρθρική ρευματική νόσο. Συνδυάζεται με δυσλειτουργία του νευροενδοκρινικού και ανοσοποιητικού συστήματος και γι’ αυτό δεν θεωρείται πλέον μεμονωμένη νόσος αλλά Σύνδρομο Κεντρικής Ευαισθητοποίησης. Στα συμπτώματα της ινομυαλγίας συμπεριλαμβάνονται η πρωινή δυσκαμψία, ατονία, κράμπες, μείωση εύρους κινήσεων, ενθεσοπάθεια, ενώ ο πόνος μπορεί να είναι οξύς ή διαξιφιστικός, καθημερινός, παροξυσμικός και να συνυπάρχει με αλλοδυνία, υπεραλγησία και αιμωδίες.

Ποιες είναι οι αιτίες της εμφάνισής της;

H ινομυαλγία είναι αγνώστου αιτιολογίας. Ενοχοποιούνται γενετικοί, περιβαλλοντικοί, ψυχολογικοί παράγοντες ενώ το μετατραυματικό στρες πιθανότατα συμβάλλει στην εμφάνισή της. Είναι συχνότερη σε γυναίκες και συνδέεται με δυσλειτουργία νευροδιαβιβαστών, μειωμένα επίπεδα σεροτονίνης και υψηλότερα επίπεδα του αλγογόνου πεπτιδίου P. H ινομυαλγία μπορεί να είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής όταν προϋπάρχει ρευματική (ερυθηματώδης λύκος, ρευματοειδής αρθρίτιδα), φλεγμονώδης ή ενδοκρινική νόσος.

Ποιος επηρεάζεται πιο συχνά από την ινομυαλγία;

Οι γυναίκες επηρεάζονται πιο συχνά από τους άντρες. Επίσης, άτομα με ρευματικές ασθένειες, λύκο ή οστεοαρθρίτιδα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της ινομυαλγίας.

Ποιοι είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν την εμφάνισή της;

Ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί μετά από φυσική καταπόνηση ή έντονο stress, χειρουργικές επεμβάσεις ή λοιμώξεις. Ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόμαστε το στρες είναι πολύ σημαντικός για την εμφάνιση του πόνου. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα συμπτώματα αναπτύσσονται σταδιακά χωρίς να υπάρχει εμφανής παράγοντας. Έχει παρατηρηθεί κληρονομική διάθεση για την εμφάνισή της ενώ πρόσφατα ενοχοποιήθηκε γενετική μετάλλαξη στη λειτουργία των νευρικών οδών που επεξεργάζονται το σήμα του πόνου. Ως επακόλουθο της επίμονης νευρικής διέγερσης, προκύπτει η ανώμαλη αύξηση ορισμένων χημικών ουσιών που ευθύνονται για τη μετάδοση του πόνου στον εγκέφαλο. Οι υποδοχείς του πόνου αναπτύσσουν μια μορφή μνήμης, διατηρώντας τη νόσο συνεχώς ενεργή.

Πώς γίνεται η διάγνωση της νόσου;

Η διάγνωση της ινομυαλγίας γίνεται με βάση το ιστορικό διάχυτου μυοσκελετικού άλγους που διαρκεί τουλάχιστον τρεις μήνες, αφού έχει αποκλειστεί κάποια υποκείμενη παθολογική αιτία. Η ύπαρξη τουλάχιστον 11 από τα 18 σημεία ευαισθησίας (tender points) προσανατολίζει προς τη διάγνωση της ινομυαλγίας αλλά δεν αποτελεί πλέον απαραίτητο κριτήριο. Για τον αποκλεισμό άλλων παθολογικών αιτίων διάχυτου μυοσκελετικού άλγους, οι εργαστηριακές εξετάσεις που πραγματοποιούνται είναι αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων, ταχύτητα καθίζησης ερυθρών αιμοσφαιρίων, ρευματολογικός έλεγχος (ρευματοειδής παράγοντας, αντιπυρηνικά αντισώματα) και οι θυρεοειδικές ορμόνες.

Πώς αντιμετωπίζεται η ινομυαλγία;

Για να αντιμετωπιστεί η νόσος και τα συμπτώματά της χρειάζεται η συνεργασία ασθενή και γιατρού. Παρασκευάσματα που χρησιμοποιούνται σήμερα σε ασθενείς με ινομυαλγία συμβάλλουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Η θεραπεία συνήθως είναι συνδυαστική με χρήση αναλγητικών (παρακεταμόλη, μη στερεοειδή αντιφλεγμονώδη), ήπιων οπιοειδών (τραμαδόλη, οξυκωδόνη, ταπεταντόλη), μυοχαλαρωτικών, αντικαταθλιπτικών (τρικυκλικά, αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης/ σεροτονίνης-νοραδρεναλίνης), αντιεπιληπτικών (πρεγκαμπαλίνη, γκαμπαπεντίνη). Ο βελονισμός έχει εξαιρετικά αποτελέσματα όπως και η χρήση της προλοθεραπείας στα trigger points. Επίσης, ο ασθενής πρέπει να  ενημερωθεί για τις απαραίτητες αλλαγές στον τρόπο ζωής του που θα τον βοηθήσουν να συνυπάρξει με την ινομυαλγία. Η ήπια, αερόβια άσκηση (κολύμβηση, υδροθεραπεία), η ψυχολογική υποστήριξη, η ψυχοθεραπεία, η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, δρουν συμπληρωματικά με πολύ καλά αποτελέσματα.

Της Ειρήνης Κοντοπούλου MD, MSc, Φυσιάτρου – Υγιεινολόγου, Sport Medicine- Acupuncture Specialist, European Board Certified

https://web.archive.org/web/20201127010129/https://www.asist.gr/well-being/inomyalgia-mipos-pasxete-kai-den-to-kserete/

Share
Δημοσιεύτηκε στισ

Πάρεση προσωπικού νεύρου

Πάρεση προσωπικού νεύρου

Πολλές φορές έχουμε δει ανθρώπους που το μισό τους πρόσωπο έχει παραμορφωθεί, τις περισσότερες φορές απότομα, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα τόσο λειτουργικά όσο και αισθητικά!

Πάρεση προσωπικού νεύρου

Ο φόβος και ο επακόλουθος πανικός των ασθενών είναι πολύ μεγάλος! Τι συμβαίνει όμως; Πρόκειται για την πάρεση (παράλυση) του προσωπικού νεύρου! Η πάρεση του προσωπικού νεύρου προκαλεί σημαντική αλλοίωση, της όψης του προσώπου του ασθενούς. Η συχνότερη μορφή παράλυσης του προσωπικού νεύρου είναι η παράλυση τύπου Bell. Πρόκειται για προσωρινή παράλυση του ενός ή και των δύο προσωπικών νεύρων που προκύπτει από κάποιας μορφής βλάβη ή τραυματισμό.

Συνήθως επηρεάζεται μόνο το ένα προσωπικό νεύρο παραλύοντας μόνο τη μια πλευρά του προσώπου αλλά σπανιότερα μπορεί να επηρεαστούν και οι δύο πλευρές του προσώπου εάν βλαφθούν και τα δύο νεύρα. Δεν έχει σχέση με το εγκεφαλικό επεισόδιο. Η πάθηση περιγράφηκε για πρώτη φορά το 19ο αιώνα από το Σκωτσέζο χειρουργό Charles Bell και πήρε το όνομα του. 

Μερικά στοιχεία ανατομίας

Υπάρχουν βασικά δύο προσωπικά νεύρα, ένα στην κάθε πλευρά. Αποκαλούνται επίσης 7ο ζεύγος κρανιακών νεύρων ή 7η εγκεφαλική συζυγία. Αρχίζουν από τον εγκέφαλο και για να φθάσουν στην περιοχή του προσώπου, διέρχονται από ένα στενό οστικό κανάλι του κρανίου που βρίσκεται κάτω από το αυτί. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του, το κάθε προσωπικό νεύρο βρίσκεται πλαισιωμένο από το στενό αυτό οστικό κανάλι.

Το κάθε προσωπικό νεύρο, ευθύνεται για την κινητικότητα των μυών στην αντίστοιχη πλευρά του προσώπου. Ελέγχουν μεταξύ άλλων τις κινήσεις του ανοίγματος και κλεισίματος των ματιών, των εκφράσεων του προσώπου, όπως το χαμόγελο, τη συνοφρύωση και άλλες.

Επίσης το προσωπικό νεύρο, ελέγχει τη λειτουργία των δακρυγόνων αδένων, των σιαλογόνων αδένων και των μυών ενός οσταρίου στο μέσο αυτί που ονομάζεται αναβολέας. Το προσωπικό νεύρο ευθύνεται επίσης για τη μεταφορά προς τον εγκέφαλο των αισθήσεων γεύσης από τη γλώσσα.

 

Τι συμβαίνει λοιπόν

Οι βλάβες στο προσωπικό νεύρο, προκαλούν μερική ή ολική διακοπή των μηνυμάτων που μεταφέρονται από το εγκέφαλο προς τους μυς, άλλα όργανα του προσώπου ή άλλων περιοχών και αντίστροφα. Λόγω της πολυπλοκότητας των λειτουργιών του προσωπικού νεύρου, η κλινική εικόνα που δημιουργείται είναι σύνθετη, με αδυναμία ή πλήρη παράλυση, συνήθως αλλά όχι αποκλειστικά, της μιας πλευράς του προσώπου.

 

Αιτίες της παράλυσης

Η φλεγμονή, το οίδημα (πρήξιμο), η συμπίεση ή άλλη βλάβη του προσωπικού νεύρου, προκαλεί την παράλυση τύπου Bell. Το τι ακριβώς ευθύνεται για τη γένεση του προβλήματος, είναι άγνωστο.

Μια από τις επικρατέστερες θεωρίες για τη γένεση της παραλυσίας Bell, είναι ότι μια ιογενής μόλυνση (ιογενής μηνιγγίτιδα ή μόλυνση από τον ιό του απλού έρπητα Herpes Simplex Virus που ευθύνεται για τον επιχείλιο έρπητα), προσβάλλει το προσωπικό νεύρο.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η προσβολή και μόλυνση του νεύρου από ιό, προκαλεί φλεγμονή και συμπίεση του νεύρου στο στενό οστικό κανάλι από το οποίο διέρχεται. Έτσι επηρεάζεται η κυκλοφορία του αίματος που παρέχει το απαραίτητο οξυγόνο στο νεύρο με αποτέλεσμα να προκαλείται θάνατος ενός αριθμού νευρικών κυττάρων.

Σε ήπιες περιπτώσεις, επηρεάζεται μόνο η μυελίνη, η μονωτική δομή που επικαλύπτει και απομονώνει τα νεύρα. Σε άλλες περιπτώσεις όμως, όταν χάνονται νευρικά κύτταρα, το πρόβλημα είναι σοβαρότερο.

Η πάθηση έχει επίσης συσχετισθεί με διάφορες παθολογικές καταστάσεις όπως άλλες ιογενείς παθήσεις (γρίπη, κρυολόγημα), χρόνια μέση ωτίτιδα, ψηλή πίεση, διαβήτη, σαρκοείδωση, όγκους, νόσο του Lyme, τραυματισμούς με κάταγμα του κρανίου ή τραυματισμούς στο πρόσωπο.

Συμπτώματα και σημεία

Το προσωπικό νεύρο, ευθύνεται για πολλές και πολύπλοκες λειτουργίες. Για αυτό οι βλάβες του, οδηγούν σε πολλά προβλήματα.

Τα σημεία και συμπτώματα αρχίζουν ξαφνικά και κορυφώνονται σε 48 ώρες. Μπορεί να πάρουν διαφορετική μορφή από ασθενή σε ασθενή και να έχουν διαφορετικό βαθμό σοβαρότητας, από μικρή αδυναμία έως πλήρη παράλυση.

Στην κλινική εικόνα περιλαμβάνονται τα ακόλουθα:

  • Σπασμωδικές κινήσεις, αδυναμία ή παράλυση της μίας ή και των δύο μεριών του προσώπου
  • Μούδιασμα στην πλευρά που προσβλήθηκε
  • Χαμήλωμα του βλεφάρου και της γωνίας του στόματος. Το μάτι που επηρεάζεται δεν μπορεί να κλείνει πλήρως
  • Διαφυγή σάλιου από το στόμα
  • Ξηρότητα του ματιού ή του στόματος
  • Προβλήματα γεύσης
  • Υπερβολικό δάκρυσμα από το ένα μάτι
  • Σημαντική αλλοίωση της όψης του προσώπου του ασθενούς που προκαλείται λόγω των πιο πάνω σημείων
  • Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι ενοχλήσεις ή πόνος στην περιοχή της σιαγόνας ή πίσω από το αυτί, βουητό στο ένα ή και στα δύο αυτιά, πονοκέφαλος, απώλεια γεύσης, υπερευαισθησία στους ήχους από την πλευρά που έχει προσβληθεί, δυσκολίες ομιλίας, ζαλάδες και δυσκολίες του ασθενούς όταν τρώει ή πίνει

Η πάθηση επηρεάζει εξίσου άνδρες και γυναίκες. Προσβάλλει 1 στους 2.000 κάθε χρόνο.

Μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά είναι σπανιότερη πριν από τα 15 και μετά από τα 60 έτη. Είναι επίσης συχνότερη σε έγκυες, σε διαβητικούς και σε ασθενείς με γρίπη η κοινό κρυολόγημα.

 

Υπάρχει θεραπεία;

Όσο πιο γρήγορα παρέμβουμε, τόσο γρηγορότερα θα αναστραφεί η κατάσταση! Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την πάρεση παρά μόνο συμπωματική. Χορηγείται κορτιζόνη από το στόμα σε μεγάλη δόση η οποία σταδιακά μειώνεται ενώ διενεργούμε ειδικές εξετάσεις για να βρούμε την αιτία της πάθησης. Η μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου και λιθοειδών οστών είναι η πιο ειδική, κυρίως για τον αποκλεισμό όγκων. Για την πρόγνωση της πορείας, το ηλεκτρομυογράφημα είναι η ενδεικνυόμενη εξέταση, συνήθως μετά τις 21 μέρες εφόσον δεν έχει υποστραφεί το φαινόμενο.

Ο βελονισμός και ιδιαίτερα ο ηλεκτροβελονισμός είναι μία επιβεβλημένη πρακτική για την επαναφορά της λειτουργίας των μυών του προσώπου σε συνδυασμό με την τεχνική του bio feedback δηλ. τη εκτέλεση ειδικών ασκήσεων με τη βοήθεια του ηλεκτρικού ρεύματος εκτελούμενες μπροστά σε καθρέπτη.

Της Ειρήνης Κοντοπούλου MD, MSc, Φυσιάτρου – Υγιεινολόγου, SportMedicine– AcupunctureSpecialist, EuropeanBoardCertified

https://web.archive.org/web/20201127012306/https://www.asist.gr/well-being/paresi-prosopikou-neyrou/

Share
Δημοσιεύτηκε στισ

Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα: Οι 7 αιτίες που το προκαλούν

Δεν είναι λίγες οι φορές που φίλοι ή γνωστοί μας έχουν παραπονεθεί για πόνο στην παλάμη ή και στα δάκτυλα ή κυρίως για μούδιασμα! Είναι συχνά επαναλαμβανόμενο παράπονο σε εργαζόμενους σε γραφεία με ηλεκτρονικούς υπολογιστές! Τι είναι τελικά;

Πρόκειται για το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα! Αφορά στην πίεση του μέσου νεύρου στην περιοχή του καρπού, κατά την είσοδό του στην παλάμη. Ανατομικά το νεύρο βρίσκεται μεταξύ εννέα τενόντων και καλύπτεται από ένα σύνδεσμο. Όταν το νεύρο «ζορίζεται» παραπονείται με μούδιασμα στα δάχτυλα (κυρίως στον αντίχειρα, στο δείκτη, στο μέσο και στο μισό παράμεσο), πόνο στην παλάμη και μυϊκή αδυναμία του χεριού. Στην αρχή τα συμπτώματα είναι σχετικά ήπια και εμφανίζονται μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου και για το λόγο αυτό δεν δίνεται ιδιαίτερη σημασία από τους ασθενείς.

Ποιες είναι οι αιτίες & οι παράγοντες κινδύνου

Στενός σωλήνας: Υπάρχουν ασθενείς, οι οποίοι από ανατομικής άποψης παρουσιάζουν στενό καρπιαίο σωλήνα. Οι ασθενείς αυτοί έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν το σύνδρομο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι γυναίκες, στις οποίες το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα παρουσιάζεται τρεις φορές συχνότερα σε σχέση με τους άντρες.

Χρήση του χεριού: Οι χειρωνάκτες προσβάλλονται 3-7 φορές συχνότερα από το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. Για παράδειγμα οι εργάτες που χειρίζονται μηχανές, οι καθαρίστριες και όσοι δουλεύουν πολλές ώρες στον υπολογιστή, είναι χαρακτηριστικές ομάδες ασθενών που εμφανίζουν το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.

Τραυματισμοί: Τραύματα στην περιοχή του καρπού, όπως ένα κάταγμα, μπορούν να προκαλέσουν το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.

Φλεγμονές: Φλεγμονή των τενόντων που βρίσκονται γύρω από το νεύρο μπορούν να προκαλέσουν πίεση σε αυτό και να οδηγήσουν στην εμφάνιση του συνδρόμου.

Ρευματοειδής αρθρίτιδα: Η φλεγμονή των αρθρώσεων και των τενόντων, που παρουσιάζουν οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα προκαλεί στον 50% αυτών, σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.

Νεφρική ανεπάρκεια: Ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση παρουσιάζουν συχνότερα σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.

Μεταβολικά νοσήματα-κύηση: Ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από διαβήτη, υπερ ή υποθυρεοιδισμό, παχυσαρκία, ή οι γυναίκες κατά τη διάρκεια της κύησης, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να παρουσιάσουν το σύνδρομο.

Ποια είναι τα συμπτώματα

Στα πρώιμα στάδια τα συμπτώματα είναι ήπια και οι ασθενείς δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Σε περίπτωση που το νεύρο πιεστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα αυξάνονται οι πιθανότητες για μόνιμες νευρολογικές βλάβες.

Πρώιμα συμπτώματα του συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα

Μούδιασμα στο χέρι: Χαρακτηριστικό σύμπτωμα του συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα στα πρώιμα στάδια είναι το μούδιασμα στην παλάμη και στα δάκτυλα (στον αντίχειρα, στο δείκτη, στο μέσο και στο μισό παράμεσο) κατά τη διάρκεια του ύπνου. Αργότερα το μούδιασμα μετατρέπεται σε πόνο και ο ασθενής ξυπνάει και προσπαθεί να κουνήσει το χέρι του.

Πόνος: Αρχικά ο πόνος εμφανίζεται μετά από επιβάρυνση του χεριού, είτε για παράδειγμα μετά από κάποια χειρωνακτική εργασία, είτε μετά από παρατεταμένη χρήση του υπολογιστή. Αν το σύνδρομο παραμείνει χωρίς θεραπεία, τότε ο πόνος παρουσιάζεται και χωρίς καταπόνηση του χεριού.

Αδυναμία συγκράτησης αντικειμένων, αδεξιότητα κινήσεων: Ο ασθενής αδυνατεί να κάνει λεπτές κινήσεις με τα δάχτυλά του, όπως για παράδειγμα να κουμπώσει τα κουμπιά του ή να βάλει ένα κλειδί στην κλειδαριά, ενώ συχνά του πέφτουν αντικείμενα από το χέρι.

Προχωρημένο στάδιο

Απώλεια της αισθητικότητας: Εφόσον το νεύρο παραμείνει υπό πίεση μακροχρόνια , τότε ο ασθενής παρουσιάζει απώλεια της αισθητικότητας στα προσβεβλημένα δάχτυλα.

Ατροφία των μυών του αντίχειρα: Ο μυς του αντίχειρα, ο οποίος νευρώνεται από το μέσο νεύρο, παρουσιάζει χαρακτηριστική ατροφία με το σχηματισμό μιας χαρακτηριστικής λακκούβας στην παλάμη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση της δύναμης του αντίχειρα, με αποτέλεσμα την πτώση των αντικειμένων και τη περαιτέρω χρήση του χεριού λόγω αδυναμίας συγκράτησης.

Πως γίνεται η διάγνωση

Ιστορικό: Το πρώτο βήμα για τη διάγνωση του συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα είναι η λήψη ενός καλού ιστορικού από τον ασθενή. Σκοπός είναι να διερευνηθούν τα υποκειμενικά συμπτώματα και τα συνωδά νοσήματα από τα οποία ενδεχομένως πάσχει.

Κλινική εξέταση: Κατόπιν ακολουθεί η λεπτομερής κλινική εξέταση, όπου ελέγχεται η κινητικότητα και η αισθητικότητα του χεριού η διάγνωση επιβεβαιώνεται με τη διενέργεια ειδικών κλινικών τεστ (Tinel-Phalen test).

Εξετάσεις: Η εξέταση που επιβεβαιώνει και προσδιορίζει το μέγεθος του προβλήματος είναι το ηλεκτρομυογράφημα και η εξέταση των αισθητικών και κινητικών ταχυτήτων του μέσου νεύρου. Ανάλογα με τα ευρήματα το σύνδρομο μπορεί να χαρακτηριστεί ως αρχόμενο, εγκατεστημένο και τέλος βαρύ. Η επιλογή της καλύτερης θεραπείας γίνεται με βάση το πόρισμα της εξέτασης.

Ποια είναι η Θεραπεία – Αντιμετώπιση

Στα αρχικά στάδια του συνδρόμου συστήνεται η χρήση ενός αφαιρούμενου νάρθηκα κατά τη διάρκεια του ύπνου και η καλύτερη διαχείριση του χεριού, όταν αυτό είναι εφικτό. Συστήνεται η εφάπαξ χορήγηση κορτιζόνης, η φυσικοθεραπεία, ο βελονισμός ενώ όταν η αιτία του συνδρόμου είναι κάποιο μεταβολικό σύνδρομο όπως π.χ. θυρεοεοδοπάθεια ή σακχαρώδης διαβήτης, συστήνουμε καλύτερη ρύθμιση της αγωγής. Στην περίπτωση που το σύνδρομο εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, το χειριζόμαστε συντηρητικά και τηρούμε στάση αναμονής. Τις περισσότερες φορές υφίεται κατά την περίοδο της λοχείας και της γαλουχίας.

Πότε είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση στο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα;

Η περίπτωση που είναι απαραίτητη η χειρουργική θεραπεία του συνδρόμου είναι:

Όταν το μούδιασμα στα δάχτυλα επιδεινώνεται και ο ασθενής έχει έντονο πόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας παρά την εφαρμογή συντηρητικής θεραπείας και το ηλεκτρομυογράφημα δείχνει σημαντική προσβολή του νεύρου (εγκατεστημένο ή βαρύ). Εάν ο ασθενής για δικούς του λόγους αμελήσει την έγκαιρη θεραπεία, μπορεί το νεύρο να χαλάσει αρκετά λόγω της πίεσης με αμφίβολα αποτελέσματα πλήρους ίασης μετά το χειρουργείο.

Της Ειρήνης Κοντοπούλου MD, MSc, Φυσιάτρου – Υγιεινολόγου, Sport Medicine- Acupuncture Specialist, European Board Certified

https://web.archive.org/web/20201126190507/https://www.asist.gr/well-being/syndromo-karpiaiou-solina-oi-7-aities-pou-to-prokaloun/

Share
Δημοσιεύτηκε στισ

Βελονισμός: Μία άλλου είδους ιατρική προσέγγιση

 

Στην Κινέζικη Ιατρική ο άνθρωπος θεωρείται ως το σύνολο της ενέργειας που αποκτά από τους γονείς, τις τροφές και το περιβάλλον. Η ενέργεια υπάρχει και κυκλοφορεί στον οργανισμό του και είναι υπεύθυνη για την ομαλή λειτουργία όλων των κυττάρων του. Η κυκλοφορία αυτή γίνεται μέσα σε συγκεκριμένα «κανάλια» που ονομάζονται Μεσημβρινοί – κάτι αντίστοιχο με τα νεύρα της Κλασικής Ιατρικής μεταφέρουν δηλαδή πληροφορίες στα διάφορα όργανα του σώματος. Όταν το ποσό της ενέργειας και η κυκλοφορία της είναι φυσιολογικά τότε και οι λειτουργίες του οργανισμού είναι φυσιολογικές, συνεπώς έχουμε υγεία. Όταν από κάποιο εξωτερικό ή εσωτερικό παράγοντα διαταραχθεί η ομαλή ροή της ενέργειας του οργανισμού παρουσιάζεται κάποιο σύμπτωμα και ασθένεια.

Πως γίνεται ο βελονισμός;

Στη θεραπεία χρησιμοποιούνται βελόνες μιας χρήσεως, ειδικά κατασκευασμένες, ιδιαίτερα λεπτές οι οποίες τοποθετούνται σε ειδικά σημεία που ονομάζονται «σημεία βελονισμού». Τα σημεία βελονισμού έχουν καθορισμένη τοπογραφική θέση στην επιφάνεια του δέρματος. Η νοητή γραμμή που τα ενώνει (κατά ομάδες ) ονομάζεται «μεσημβρινός». Κάθε όργανο του σώματος συνδέεται με έναν μεσημβρινό επάνω στον οποίον αναπτύσσονται μερικές δεκάδες σημείων βελονισμού. Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν 12 κύριοι και αρκετοί δευτερευούσης σημασίας μεσημβρινοί και περίπου 5000 σημεία βελονισμού. Θεωρείται ότι κάθε ασθένεια προκαλείται από την διαταραχή της «ενέργειας» ενός (ή περισσότερων) μεσημβρινών και η βασική αποστολή του ιατρού είναι, χρησιμοποιώντας τα σημεία βελονισμού να ισορροπήσει την ενεργειακή ροή στο σώμα. Στην Κινέζικη Παραδοσιακή Ιατρική, για να εντοπισθεί ο μεσημβρινός ή το σύστημα που πάσχει, χρησιμοποιούνται ως διαγνωστικά μέσα το ιστορικό της ασθένειας, η καταγραφή των συμπτωμάτων, η επισκόπηση της γλώσσας, η ψηλάφηση των σφυγμών και η παρατήρηση του σώματος, του προσώπου, της στάσης και της κίνησης του ασθενούς. Η λήψη του ιατρικού ιστορικού και η κλινική εξέταση δεν διαφέρουν πολύ από αυτή της κλασικής ιατρικής. Δίνεται όμως ιδιαίτερη προσοχή σε λεπτομέρειες που αφορούν στις συνθήκες εμφάνισης, στα συμπτώματα, στην εξέλιξη και στη συμπεριφορά της ασθένειας, στοιχεία που θεωρούνται μοναδικά για τον κάθε ασθενή (μας αφορούν ασθενείς και όχι ασθένειες).

Ποια είναι η διαδικασία της θεραπείας με βελονισμό;

Τοποθετούνται 5 έως 15 βελόνες σε ειδικά επιλεγμένα σημεία βελονισμού του σώματος.
• Η τοποθέτηση είναι ανώδυνη. Η τεχνική είναι τέτοια ώστε να μην προκαλείται πόνος στον άρρωστο. Το βάθος ένθεσης εξαρτάται από τον σωματότυπο και τη περιοχή του σώματος.
• Οι βελόνες παραμένουν στα σημεία βελονισμού για 15 έως 45 λεπτά. Κατόπιν αφαιρούνται. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί η χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος ή του laser.
• Μετά το βελονισμό ο ασθενής μπορεί να συνεχίσει κανονικά τις δραστηριότητές του.
Οι θεραπείες γίνονται με συχνότητα δύο έως τρεις την εβδομάδα.
Για μια πλήρη αγωγή απαιτούνται από 8 έως 12 συνεδρίες βελονισμού. Υπάρχει σαφές όριο το οποίο εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μπορούν παράλληλα να λαμβάνονται φάρμακα ή συμπληρώματα διατροφής.
Εκτός του άμεσου αποτελέσματος, είναι μια θεραπεία που έχει μεσοπρόθεσμη-μακροπρόθεσμη δράση. Ένα καλό αποτέλεσμα διαρκεί μήνες ή χρόνια.

Ποιες παθήσεις θεραπεύει ο βελονισμός;

• Αυχεναλγία
• Οσφυαλγία – Ισχιαλγία, ραχιοπάθεια (ραχιαλγία)
• Ινομυαλγία – Ιδιοπαθή σύνδρομα χρόνιου πόνου
• Διαταραχές νεύρων, νευρικών ριζών και νευρικών πλεγμάτων,  νευροπάθειες
• Αρθρίτιδες και περιαρθρίτιδες (τενοντίτιδες) αρθρώσεων άνω και κάτω άκρων
• Μυϊκά άλγη (διάχυτα ή εντοπισμένα)
• Ημικρανία, νευραλγία τριδύμου, κεφαλαλγίες τάσεως, πάρεση προσωπικού νεύρου, ίλιγγοι, εμβοές.
• Αλλεργικό άσθμα, αλλεργική ρινίτιδα, ιγμορίτιδα.
• Παθήσεις γαστρεντερικού συστήματος (γαστρίτιδα, κολίτιδα)
• Αγχώδη φοβική νεύρωση, νευροφυτικές διαταραχές, διαταραχές κύκλου ύπνου /εγρήγορσης, μνήμης, συγκέντρωσης και συμπεριφοράς, κατάθλιψη.
• Δερματικές παθήσεις (ακμή, ψωρίαση, έκζεμα, κνίδωση).
• Προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, διαταραχές κύκλου, υπογονιμότητα, ανώδυνος τοκετός
• Διακοπή καπνίσματος, παχυσαρκία, κοσμητική.

Η Ελληνική Πολιτεία με αποφάσεις του Υπουργείου Υγείας – Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων «δέχεται τον Βελονισμό ως μία μέθοδο θεραπείας η οποία εφαρμόζεται μόνο από ιατρούς» (Αρ. Πρωτ. Υ7/οικ./4270/25-6-96) και συμπληρώνει ότι «η εφαρμογή του βελονισμού πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από ιατρούς που διαθέτουν εμπειρία και έχουν εκπαιδευθεί στην βελονοθεραπεία…» (574/Α4/1191/21-2-1980).

Της Ειρήνης Κοντοπούλου MD, MSc, Φυσιάτρου – Υγιεινολόγου. Sport Medicine- Acupuncture Specialist European Board Certified

https://www.asisters.gr/food-drink/velonismos-mia-allou-eidous-iatriki-proseggisi/

Share